Κάρυος Ανδρέας

Κάρυος Ανδρέας

Κάρυος Ανδρέας
Γεννήθηκε στο χωριό Αυγόρου, της επαρχίας Αμμοχώστου, στις 16 Ιουλίου 1926.
Έπεσε στις 2 Σεπτεμβρίου 1958 στη μάχη του Αχυρώνα στο Λιοπέτρι.
Σύζυγος : Δέσποινα Κάρυου.
Παιδιά : Παναγιώτης και Ανδρούλα
Γονείς : Κυριάκος και Φλουρέντζα Κάρυου
Αδέλφια : Γεώργιος, που έπεσε στον Αστρομερίτη, Αντώνης, Ορθόδοξος, Χρυσή, Ζηνοβία, Πέτρος, Αναστασία.

Ο Ανδρέας Κάρυος φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού του. Είχε μεγάλη έφεση για μάθηση, παρακολούθησε ιδιαίτερα μαθήματα και ήταν πολύ καλά καταρτισμένος στα θεολογικά, τα λογιστικά, τα αγγλικά και την ελληνική λογοτεχνία. Ήταν στέλεχος της ΠΕΚ, πρωτοστάτησε στην ίδρυση της ΣΕΚ, της ΠΕΟΝ και του θρησκευτικού συλλόγου στο Αυγόρου. Είχε μυηθεί ενωρίς για τις προσπάθειες απελευθέρωσης της Κύπρου και τον επικείμενο αγώνα. Αρχές Ιανουαρίου του 1955 συνδέθηκε με το Γρηγόρη Αυξεντίου και όλο το Φεβρουάριο του ιδίου έτους επιδόθηκε στη στρατολόγηση ανδρών για τον προετοιμαζόμενο αγώνα της ΕΟΚΑ. Ήταν ο διοργανωτής και πρώτος υπεύθυνος της ΕΟΚΑ Αυγόρου.

Την 1η Απριλίου 1955 έλαβε μέρος στην επιχείρηση αποκοπής των ηλεκτρικών καλωδίων κοντά στο χωριό Αυγόρου, κατά την οποία σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία ο Μόδεστος Παντελή και έπαθε σοβαρά εγκαύματα ο ίδιος, που σήκωσε το Μόδεστο στην πλάτη του. Προσπάθειά τους ήταν να προκαλέσουν γενική συσκότιση.

Συνελήφθη αρκετές φορές για τη δράση του και καταζητήθηκε μετά από επίθεση της ομάδας του εναντίον του αστυνομικού σταθμού Άχνας. Το Νοέμβριο του 1956 συνελήφθη στην Ορμίδεια και κλείστηκε στα κρατητήρια της Πύλας, απ’ όπου απέδρασε στις 12 Μαρτίου 1958 μαζί με τον ήρωα Φώτη Πίττα και άλλους δυο συναγωνιστές του. Μετά την απόδραση συνέχισε τη δράση του ως υποτομεάρχης στην περιοχή Κοκκινοχωριών. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η προσφορά του στον οργανωτικό τομέα και στη διαφώτιση. Ήταν άνθρωπος του Θεού. Ό,τι έκαμνε, το έκαμνε με πίστη στο Θεό και την Πατρίδα.

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1958 περικυκλώθηκε μαζί με τρεις συναγωνιστές του σε πρόχειρο κρυψώνα στον Αχυρώνα του Λιοπετρίου, τον οποίο κατέστησαν με τον ηρωικό τους θάνατο μνημείο πανελλήνιας ακτινοβολίας. Ο Κάρυος, εκτός από το ελληνικό παράδειγμα της θυσίας του, μας άφησε και πολλά γραπτά κείμενα ποιητικά, επιστολές και άλλα. Ήταν αναμφίβολα μια από τις σημαντικές μορφές του αγώνα της ΕΟΚΑ.