Κουκκής Μιχαήλ
Κουκκής Μιχαήλ
Γεννήθηκε στο χωριό Πραστιό, της επαρχίας Αμμοχώστου, στις 10 Αυγούστου 1922.
Πέθανε από ανακοπή καρδιάς στις 7 Οκτωβρίου 1958 στο χωριό Άρσος Λεμεσού, μετά από μάχη.
Σύζυγος : Αθηνά Κουκκή
Θυγατέρα : Ανδρούλα Κουκκή Αγαπίου
Γονείς : Σάββας και Δέσποινα Κουκκή
Αδέλφια : Χριστίνα, Λάουρα, Χρυσή, Ανδρεάνα, Λευτέρης
Ο Μιχαήλ Κουκκής φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Πραστιού Μεσαορίας. Νυμφεύτηκε στο χωριό Άγιος Μάμας Λεμεσού, όπου κατοικούσε και εργαζόταν στο μεταλλείο Αμιάντου ως εργάτης. Ενδιαφερόταν για τα δίκαια των εργατών και ήταν ένας από τους ιδρυτές της Συνομοσπονδίας Εργατών Κύπρου στην περιοχή του.
Σε ηλικία 17 ετών, κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, κατετάγη στο στρατό και πολέμησε στην περίοδο του 1940 στο Ελληνικό Μέτωπο. Κατά τη διάρκεια της κατοχής παρέμεινε στην Ελλάδα και υπηρέτησε στην Αντίσταση στην Υπηρεσία Πληροφοριών των Άγγλων (Intelligence Service) ως υπασπιστής του Άγγλου διοικητή ταγματάρχη Κρις. Έκαμε στρατιωτικό γάμο και φορούσε πάντα τη στρατιωτική του στολή, λέγοντας ότι η αποστολή του θα τέλειωνε, όταν θα γινόταν η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Με την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα στρατεύθηκε στις τάξεις της ΕΟΚΑ και έλαβε μέρος στην πρώτη ένοπλη επίθεση της ανταρτικής ομάδας Αμιάντου-Πιτσιλιάς στον αστυνομικό σταθμό Αμιάντου. Στο σπίτι του διατηρούσε κρησφύγετο, όπου, μαζί με τη σύζυγό του, φιλοξενούσαν την ανταρτική ομάδα του Γρηγόρη Αυξεντίου, απέκρυβαν και διένειμαν οπλισμό και πολεμοφόδια. Λάμβανε μέρος στην κατασκευή πολεμικού υλικού, χειροβομβίδων και ναρκών. Ήταν σύνδεσμος και οδηγός ανταρτών και λάμβανε μέρος σε επιθέσεις εναντίον του εχθρού.
Για τη δράση του αυτή προδόθηκε τον Ιανουάριο του 1957 από προδότη ο οποίος οδήγησε τους Άγγλους στο σπίτι του να τον συλλάβουν. Διέφυγε τη σύλληψη και κατέφυγε στο αντάρτικο. Αρχικά έμενε μαζί με άλλους αντάρτες στην περιοχή του Αγίου Μάμα στο βουνό Ζάλακας, όπου είχαν ετοιμάσει κρησφύγετο. Αργότερα μεταφέρθηκαν στην περιοχή Φοινίου-Ομόδους.
Πέθανε από ανακοπή καρδιάς, μετά από μάχη που η ομάδα του έδωσε εναντίον των Άγγλων στις 7 Οκτωβρίου 1958 κοντά στο Άρσος Λεμεσού. Η σύζυγός του Αθηνά, η οποία ήταν συνεργάτιδά του, συνέχισε την προσφορά της στην ΕΟΚΑ μέχρι τη λήξη του αγώνα.