Νικολάου Ιωνάς

Νικολάου Ιωνάς

Νικολάου Ιωνάς
Γεννήθηκε στο χωριό Γέρι, της επαρχίας Λευκωσίας, στις 10 Αυγούστου 1937.
Έπεσε στη μάχη του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, στις 31 Αυγούστου 1956.
Γονείς : Νικόλας και Μορφία Ιωνά
Αδέλφια : Άννα, Αδάμος, Χρυστάλλα, Χρίστος, Δέσποινα, Πέτρος
Ο Ιωνάς Νικολάου ήταν απόφοιτος του δημοτικού σχολείου Γερίου και του Παγκυπρίου Γυμνασίου και εργαζόταν ως σχεδιαστής στον Οίκο Ιωάννου και Παρασκευαΐδη στο Ακρωτήρι και στη Λευκωσία. Είχε κλίση στη ζωγραφική, με ιδιαίτερη προτίμηση την προσωπογραφία.

Αναμείχθηκε στον αγώνα της ΕΟΚΑ, όταν ήταν ακόμα μαθητής του Παγκυπρίου Γυμνασίου. Υπήρξε μέλος της πρώτης ομάδας του σχολείου του και της ομάδας “Γεράκι” του χωριού του. Σε διαδήλωση που έγινε στην τότε Πλατεία Μεταξά, το Μάιο του 1955, κτύπησε Άγγλο αξιωματικό. Αναγνωρίστηκε από φωτογραφίες που λήφθηκαν κατά τη διαδήλωση και καταδικάστηκε σε πρόστιμο δέκα λιρών. Συνέχισε την προσφορά του συνεργαζόμενος με τις ομάδες Λευκωσίας για απελευθέρωση κρατουμένων αγωνιστών και σε επιθέσεις εναντίον Άγγλων στρατιωτών στη Λευκωσία.

Στις 15 Αυγούστου 1956 πήρε μέρος στην εκτέλεση Άγγλου πράκτορα της Ιντέλιτζενς Σέρβις στην περιοχή “Άνοιγμα Κολοκάση” στη Λευκωσία και στη συνέχεια σε επίθεση εναντίον αυτοκινήτου της αγγλικής περιπόλου, το οποίο κατευθυνόταν στο κτίριο της Αρχιεπισκοπής που είχε τεθεί υπό αυστηρή φρούρηση, μετά την εξορία του Αρχιεπισκόπου.

Στις 31 Αυγούστου 1956 οι Ιωνάς Νικολάου, Κυριάκος Κολοκάσης, Νίκος Σαμψών και Σπύρος Κυριάκου απελευθέρωσαν με επίθεσή τους στο Γενικό Νοσοκομείο τον κρατούμενο στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας αγωνιστή Πολύκαρπο Γιωρκάτζη, ο οποίος, προσποιούμενος στομαχικούς πόνους, μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας για ακτινολογική εξέταση. Κατά την επίθεση ο Ιωνάς Νικολάου πληγώθηκε από τις σφαίρες του Άγγλου λοχία Ντέμον, που συνόδευε τον Γιωρκάτζη, προτού ο Ντέμον πέσει από τις σφαίρες των επιτεθέντων αγωνιστών. Πληγωμένος σύρθηκε μέχρι την είσοδο του διαδρόμου και έφραξε με το μοναδικό περίστροφο που κρατούσε την είσοδο των Άγγλων φρουρών του νοσοκομείου, δίνοντας χρόνο στους συναγωνιστές του και στο Γιωρκάτζη να διαφύγουν. Όταν και η τελευταία του σφαίρα τελείωσε, πέταξε και το περίστροφό του, σημαδεύοντας τους Άγγλους στρατιώτες που τον είχαν περικυκλώσει, και έπεσε από σφαίρες τους. Την προσφορά του στον αγώνα συνέχισαν τα αδέλφια του που ήταν και συνεργάτες του ενόσω ζούσε.